می شود باشی؟ می شود بمانی؟ می شود نروی؟ می شود صدایم کنی؟ صدای واقعی... صوتی که بشنوم... می شود انقدر نروم و بیایم مرز کفر و ایمان را؟ می شود دقیقا حالا... در این عصرِ پاییزیِ سرماخورده ای که نا ندارم کاسه سوپم را جا به جا کنم و چشمهایم که خواب را باور نمی کند، بنشینی کنار دستم... بگویی دستهایت را به من بده که امن ترینم؟ می شود؟ می شود باشی؟... می شود دل آرامم کنی؟...
لایق وصل تو که من نیستم..
اذن به یک لحظه نگاهم بده
هزار بار از صبح اینو زمزمه کردم..
میشه دلارام اما خیلی سخته
یه روز تو زندگیم تجربه کردم اما سخت رسیدن ب اون حس حتی اگه تجربه ش کرده باشی...
به خدا میشه
به بزرگیش قسم لمس کردم
صداشو شنیدم
دستمو که گرفت پرت نشم لمسش کردم
ولی وقتی توی حجاب و نمازم سستی کردم یه لحظه فکر کردم دلخور شد میدونستم رهام نمیکنه ولی انگار دستم تو دستش شل شد
از برکت بزرگیش زود فهمیدم و محکم گرفتمش
فقط باید کاری نکنیم که با بی نهایت مهربونیش دلخوریش نصیبمون بشه
چقدرررررررررررر دعای این روزهامون شبیه همه دلی جونم...می شود دل آرامم کنی؟
خیلی وقته به وجودی که ازش در ذهنم بود شک کردم، اما شک ندارم یه چیزی هست ، یه گسسته ی منظم.. یه سیال جاری.. یه توده ی چگال باقی.. یه نوری.. نوایی.. هست . اما اینکه با ما هست یا نه رو ..؟:) کماکان دست به گریبانم با خودم و خودش
سلام دل آرام نازنین
امروز این پیام برام اومده بود
"وقتی عمر بن عبدالعزیز رضی الله عنه به نزدیک حسن نامه ای نوشت و در آن نامه گفت : مرا نصیحتی کن کوتاه چنانکه یاد دارم و این امام خویش سازم
حسن بر ظهر نامه نوشت: یا امیرالمومنین! چون خدای با تو است بیم از که داری؟ و اگر خدای با تو نیست امید به که داری؟
ذکر حسن بصری"
سلام عزیزم
چقدر خوشحالم که اسمت رو اینجا دیدم.