روزها درگذرند

قرار بود منه گیج، منه حواس پرت 17 آذر رو یادم نره... اما رفت... مثل خیلی کارهای دیگه که فراموش میکنم و هر روز از خودم بیشتر دلگیر میشم برای این فراموشکاری ها... قرار بود عکس دو نفره مون رو بذارم اینستا... بذارم وبلاگ... برات بفرستم تلگرام و بهت بگم سمیه پارسال این موقع کنار چکمه های رضا خان عکس گرفتیم، برای مجسمه آشپز دربار قیافه گرفتیم و به آرش کمانگیر تکیه کردیم... پارسال این موقع تو در بحبحه کارهای پایان نامه ارشدت بودی و من بزرگترین دغدغه ام شیفت های دو هفته درمیون پنجشنبه هام بود! اما حالا درست یکسال بعد تو در تدارک دفاعی درحالی که تا یکی دو ماه دیگه از ایران میری و من... و من به قدری سرم شلوغ شده که در مقابل حرف اقای مدیر که دیروز گفت پنجشنبه ها دوباره باید بیاین شیفت فقط گفتم باشه... قرار بود یادم باشه که یادت بیارم "ایام خوش آن بود که با دوست به سر شد/ باقی همه بی حاصلی و بی خبری بود"...