شد 4 سال

مرا میهمان کن به چای و نگاهی

به حرفهای گاه گاهی

خنده های ریز ریز

حال و هوای میهمانی

*چهار سال پیش در چنین روزی اینجا اولین حرفهایم را نوشتم. نمیدانم تا کی دلم میخواد به این مسیر ادامه بدم. اما درست مثل روزهای زندگی حضور در اینجا برام پر از اتفاقات تلخ و شرین بود. تلخ هایش به جهنم، شیرینی هایش مانا

ممنونم که نگاه قشنگتون هنوز مهمون این خونه است.

گیگیلی های عصر حاضر

خیلی ها از بلاگستان رفتن. نه چون اینجا رفت و آمد نداره و مخاطبی نیست که مطالب رو بخونه، که خودم میتونم کرور کرور اسم ببرم از مخاطب های عزیزی که همیشه هستن و میخونن. رفتن چون حالش رو نداشتن دیگه کامپیوتر روشن کنن و پای لپ تاپ بشینن و وارد سیستم بشن و اوووووه اینهمه کار آخه...

پناهنده های محترمی که قدم به فیس بوک نهادن هم کم کم به همین امر دچار شدن اما یه اتفاق خوبی که افتاد براشون این بود که تونستن نسخه موبایل فیس بوک رو دریافت کنن. خب دیگه نیازی به کامپیوتر روشن کردن و بساط و تشکیلات نبود، وارد میشدن و چند خطی مینوشتن و لایکی مینهادن و میرفتن.

یکم که گذشت دیدیم ای بابا کی حال داره اونهمه مطلب بخونه و بنویسه و شِیر کنه و اوووووووه خیلی خسته کننده است. این شد که به لایک بسنده کردیم. و گاهی کامنتی هم مینوشتیم.

اومدیم به سیستم جدید عادت کنیم که دیدیم به به پدیده ای به نام اینستا پا به عرصه نهاد. خب آقا چه کاری بود. هم بنویسیم، هم بخونیم، هم لایک کنیم. هم از این صفحه به اون صفحه بریم. این شد که حالا با گوشی فقط عکس میندازیم، فرتی شِیر میکنیم رو اینستا. لایک کردن هم که کاری نداره . 2بار میزنیم رو عکس مورد پسند.کامنت هم نذاشتیم نذاشتیم. دیگه مثل قدیما(!) کسی از ادم توقع کامنت نداره. همینجور که لم دادی و زیر چشمی یه نگاهت به اعضای خانواده است و یه نگاهت به تلویزیون عکسهات رو هم میبینی. اصلا این پدیده آدمها رو برگردونده به آغوش امن خانواده!! اصلا کاری کرده که خانواده ها دوباره دور هم جمع بشن!!!!

چه جالب که طهماسب و جبلی یه قدم از ما جلوتر بودن. با وارد کردن شخصیت گیگیلی که به بازی های کامپیوتری معتاد بود، پیش بینی چنین روزی رو کرده بودن...

slow food

من به شدت پایه پختن هر روزه ی دمپختک، استانبولی، انواع خورشت و یا لوبیا پلو و غذاهای این مدلی هستم. خیلی شیک و مجلسی نیم ساعت مواد رو قاطی پاطی میکنی و بعد یک ساعت غذا حاضره... آخه کتلت هم شد غذا؟ دقیقا باید 2 ساااااعت رو پا وایسی . انگار از اول تا آخر باید تشویقش کنی تا زحمت بکشن و آماده خوردن بشن... آخه غذا هم انقدر پر افاده؟؟؟؟

* برای شما چه غذاهایی پختنش راحته؟