اکثرا الان توی نگرانی و ناراحتی هستیم. برای خودمون و اطرافیانمون... وضع معیشت، حال جسمی، حال روحی... میفهمم که چقدر فشار رو داریم تحمل میکنیم. میدونم که واقعا حقمون این نیست... اما ما در جایگاه خودمون باید بیشترین تلاشمون رو انجام بدیم. من به عنوان یه فرزند، یه کارمند، یه مدیر مدرسه، و یا هر سمتی که دارم در نقش خودم بار اضافه روی دوش اطرافیانم نذارم. با راننده تاکسی محترم تر برخورد کنم. موقع تحویل کالا از پستچی بلندتر تشکر کنم. برای همکارم یه خوراکی خوشمزه ببرم. به ارباب رجوع اخم نکنم... لباس های رنگی بپوشم... توی گروه هایی که عضوم موزیک شاد بفرستم... در همین حد. همینقدر کوچک... خدارو چه دیدی شاید همین کارهای کوچک حال بد یکی رو بهتر کرد...