از خاطر نمیروی

از نظر من این یک باور اشتباه است که " از دل برود هر آنکه از دیده برفت " . اویی که دوستداشتنی است ، کجا برود که امن تر از دل باشد ؟ اویی را که دوست داری ، کجا حاضری بفرستی که خیالت راهت باشد به غیر از کنج دلت ؟

نه اینطورها هم که میگویند نیست . آخر مگر میشود رفیق شفیق گرمابه و گلستان ات را به چند ماه ندیدن از یاد ببری ؟ که اگر رفیق ، رفیق باشد و اهل رفاقت ، بی خبر نمی ماند از حال و احوالت و بی خبر نمی مانی از روزگارش . اویی که میرود از ابتدا هم در دل نبوده است و تنها رهگذری بوده در مسیر چشمانت . که همان بهتر برود ، برای چه بیهوده افق چشمانت را انبوه کنی از خیل عابران ؟ بگذار آنها که "باید" ، دیده شوند ، نگذار در ازدحام "نباید" ها گم شوند ...