دنیای من اینجاست

خرداد بود ؛ پانزدهم ! هوا گرم ... تعطیلات ِ مزخرف ... چت روم بابک به پا بود و میشه گفت محلی بود برای شب نشینی های مجازیمون ... به رسم هر شب اونجا دور هم جمع بودیم که بچه ها طبق معمول جویای وبلاگم شدند . دقیقا یادم نیست که پیش ترها چه بهانه هایی داشتم برای عدم ورود به این دنیا ، اما اون شب انگار فرق داشت ... حرفها به دلم مینشست و بیش از پیش ترغیب میشدم برای بودن در میان آن جمع ... این شد که خواستم باشم . آنقدر استقبال ِ بچه ها گرم بود که مشتاق تر از پیش شدم .

اینجا شد دنیای من ، جایی برای نوشتن ... گویی بعد دیگر وجودم نمایان شده بود . این بار نه تنها میخواندم ، بلکه خوانده هم میشدم و این دلنشین بود .

اتفاقهای زیادی را اینجا تجربه کردم ... خندیدم و ذوق کردم از شادیهایتان ، گریه کردم و فرو رفتم در خودم از غمهایتان ... امید دادم و امید گرفتم . روزهای خوش و ناخوش داشتم و همیشه عزیزانی در کنارم که محال بود غیر از این دنیا ، در دنیای دیگری بیابمشان ... عشق گرفتم و انرژی ، خیلی از هم فکریهایم اینجا رقم خورد ، لحظه های خوب زیاد داشتم ... لحظه های بد ... نه ... نداشتم ... بی اغراق ... من دوست دارم این دنیا را ، مجازستان ِ واقعی را ، شما را ...

* پدرم روزت مبارک ...اولین و قابل اعتمادترین مرد زندگی من ...

* روز پدر بر پدران بزرگوار بلاگستان ، جناب  آرشمیرزا ، جناب  آرش پیرزاده ، جناب دیادیا بوریا  و به دوستان عزیز بلاگستانیم مبارک باشه . سایه تون تا همیشه مستدام .