چند سال است که مرده ام

میگویند " کسی که میگوید با سیاست کاری ندارم، به سان مردگان است."

مرا چه به سیاست وقتی در الفبای زندگی ام مانده ام... نمیدانم حقوقم را اول ماه یکجا مساعده بگیرم و یا ریز ریز در طول ماه...که به چشمم نیاید چطور تمامش می رود پی نان هر شبم...

مرا چه به سیاست وقتی شعار "دیانت ما عین سیاست ماست"ِ مدرس را یادم می آید و دین پر پر شده ام لا به لای ارابه کریه sیاsیون...

مرا چه به سیاست وقتی در دنیا بی آبرو شده ام، که در کشور نا کجا آباد هم وقتی میشنوند ایرانیم، خانه که اجاره نمیدهندم هیچ، چند قدم میروند عقب مبادا گوشه لباسشان به لباسم ساییده شود... ریشخندم میکنند... میفهمی...

کدام sیاsت رفیق؟ من از مردگانم، از زنده به گوران... نمیخواهم چیزی بدانم... کی آمد و چطور آمد و چرا آمدش به من مربوط نیست. دلیلش برای تو، تحلیلش برای تو، اگر خیر و شادی ای هم داشت برای تو... به من نگو کی بود و کجا بود و چرا بود و چه شد و چرا شد و چه خواهد شد...

گوشهایم کر شده... آینه چشمانم زنگار گرفته... "امید" را نمیشنوم... "امید" را نمیبینم...

شاید بیاید روزی که باز سر دهم سرودِ " دوباره میsازمت وطن" را... آنگاه نگاه کن که چه استوار به گور خود خواهم ایستاد...