جشنی در کافه

امروز تولد دعوت بودیم. بعد از گذروندن خان ِ "حالا چی بپوشم؟!" به این نتیجه رسیدم که یه بلوز آستین بلند به همراه یک پیراهن کوتاه قلاب بافی ظریف و جوراب شلواری بپوشم. ناگفته نماند که از چند روز پیش هوا خیلی سرد شده و بنده به محض اینکه دختری رو میدیدم که دامن کوتاه پوشیده هی میگفتم اینها سردشون نمیشه؟؟ و حالا داشتم دقیقا جا میذاشتم جای پای اونها! (یعنی شما ببین این بشر دو پا، چجور موجودیه. این و اون رو نفی میکنه بعد میاد فرت خودش همون کار رو انجام میده! البته نفی نکردما، در حد سوال بود برام که خب به حمدالله درکشون کردم و ابهام برطرف شد!!) از اون طرف هم یه چکمه پوشیدم با پاشنه های نازک! دقیقا وقتی اومدم بیرون از خونه هم سردم شد، هم بر اثر شیب کوچه با اون پاشنه هام هی به جلو رانده میشدم! البته بعد از چند لحظه توی کفش مربوطه جا افتادم و مشکل حل شد.

خلاصه رسیدیم به کافه ای که مهمونی در اون برگزار میشد. جای همه خالی کلی شام و کیک خوردیم و رقصیدیم. تقریبا هفده نفر بودیم به همراه یک دختر 9 ساله وروجک . این شیطونک به قدری قشنگ میرقصید که همه دست از رقص کشیدیم و فقط به اون نگاه میکردیم. جالبیش اینجا بود که یه پسر خارجی ای که بینمون بود در حال دست زدن براش زانو زد، ملینای نیم وجبی هم همونجور که قر میداد و موهاش رو این طرف و اون طرف میریخت دور ایشون میچرخید. یعنی همه ضعف کرده بودیم براش...

برای صاحب تولد عزیز هم یک شلوار نایک هدیه بردیم که بسیار خوشحال شد.